In september 2025 reisde ik samen met mijn partner een week lang door het zuiden van Albanië. Een land dat ik nog niet kende, maar dat me verraste met zijn afwisselende natuur, gastvrije mensen en rijke cultuur.
We begonnen in Tirana, waar we na aankomst dineerden op een dakterras met uitzicht over de stad. De volgende ochtend verkenden we het centrum, van het levendige Skanderbergplein tot de piramide van Tirana. Onderweg kwamen we zowel een moskee als een orthodoxe kerk tegen – een mooie weerspiegeling van de diversiteit van de stad.
Aan de rand van Tirana bezochten we het indrukwekkende Bunk’Art Museum 1, gevestigd in een oude bunker. De tentoonstellingen gaven een indringend beeld van Albanië tijdens de oorlog en de communistische periode, die pas in 1991 eindigde.
Daarna reden we noordwaarts naar Kruje, met een tussenstop bij Bovilla Lake. De onverharde bergweg ernaartoe was spannend, maar het uitzicht over het helderblauwe meer maakte alles goed. In Kruje verbleven we binnen de kasteelmuren bij Albergo Diffuso, met uitzicht over Tirana. Binnen de muren bezochten we het kasteel en museum, waar we meer leerden over de lokale handel en geschiedenis. ’s Avonds genoten we van Albanese gerechten in restaurant Kalaja.
De volgende ochtend wandelden we over de charmante bazaar, vol antiek en handwerk. Daarna was het tijd om zuidwaarts te rijden richting de kust.
Onderweg stopten we bij Apollonia, een oude Romeinse nederzetting met indrukwekkende ruïnes en opgravingen. In Vlore verbleven we twee nachten in een hotel vlak bij het strand. Door het mindere weer ging onze geplande boottocht niet door, maar een wandeling over de boulevard was een prima alternatief.
Aan het eind van de dag maakten we een begeleide quadtour bij zonsondergang, met stops bij St. Mary’s Monastery en Zvernec Beach. Vanaf verschillende uitzichtpunten zagen we de zon in zee zakken – een magisch moment.
De volgende dag volgden we de kustroute richting het zuiden. De eerste stop was Porto Palermo Castle, gebouwd begin 1800 door Ali Pasha. Vanaf de toren hadden we een prachtig uitzicht over de zee. Daarna bezochten we Syri i Kaltër, beter bekend als The Blue Eye. Dit diepblauwe waterbassin is klein, maar spectaculair – het water is kristalhelder en lijkt van binnenuit te gloeien.
In Gjirokaster verbleven we bij Hotel Argjiro en bezochten direct het indrukwekkende kasteel. Binnen zijn nog oude wapens, kanonnen en zelfs een Amerikaans gevechtsvliegtuig te zien. ’s Avonds wandelden we over de sfeervolle bazaar, dineerden bij restaurant Furra en sloten de avond af met een cocktail in Komiteti Bar, waar een DJ buiten speelde.
De volgende ochtend maakten we een wandeling naar de Ali Pasha brug, een oud viaduct in de bergen. De route omhoog was pittig, maar het uitzicht maakte het meer dan de moeite waard.
Daarna reden we richting Berat, met een tussenstop bij het uitkijkpunt over de Osumi Canyon. De onverharde bergweg was uitdagend, maar leverde spectaculaire uitzichten op. In het voorjaar kun je hier kajakken, maar in september genoten we vooral van het uitzicht op de kloof.
In Berat verbleven we aan de boulevard. Door regen en onweer besloten we die avond rustig aan te doen, maar de volgende dag scheen de zon weer en bezochten we de Sotirë Waterval. De route ernaartoe was deels onverhard, maar de wandeling was prachtig en de waterval indrukwekkend – en we waren er helemaal alleen.
’s Avonds genoten we van een diner aan het water en liepen we door het sfeervolle centrum. De laatste dag verkenden we het kasteel van Berat, waar nog oude muren, kerken en kleine winkeltjes binnen de kasteelmuren te vinden zijn. Vanaf de toren heb je een fantastisch uitzicht over de stad met haar kenmerkende witte huisjes.
Na een laatste wandeling langs de rivier was het tijd om terug te rijden naar Tirana voor onze terugvlucht.
Een week vol bergwegen, middeleeuwse stadjes en indrukwekkende natuur. Albanië bleek avontuurlijk, puur en verrassend veelzijdig – een bestemming die nog lang in mijn herinnering zal blijven.
Klik hier om gelijk naar ons reisaanbod te gaan.